O Masanın Dili Olsada Konuşsaydı

Kaç kere sayamadım.
Çocukluk bu ya anlamsızlığım.
O yemek masası her oturuşta alabora.
Korkudan çok olurdu ağladığım.

Masa altından çıkan şişe.
Bardağa koyarken ayran sanırdım.
Çatalla kavununu alırdı sarhoş değildi.
Ama bilmem ya alkole bağımlıydı babam sandığım.

Masada bir eksik olsun ters dönerdi.
Şiddete maruz kalırdı anacığım.
Etsiz olmaz, tatlısız oturmaz.
Maaşlı memur sadece havasına yandığım.

O masanın dili olsa da konuşsaydı.
Misafir sevmez, gezelim demez.
Mide düşkünü çocuk ruhundan anlamayanım.
Yemek yemekten nefret ederdim.
Bağırmasından pusup kaldığım.

Zamanında hazır isterdi.
Davet varmış gibi masa çeşitlenirdi.
Eyer bitmişse pastırması ya da tulum peyniri.
Masa tabaktakilerle ters dönerdi.

Seyrettiklerim, ürpermelerim minicik bebeğime,
Sarılı verişim çocuktum nereye giderdim.
Yemek değil dayak yiyen anneciğim.
O masadan hep nefret ettim.

O masanın dili olsa da konuşsaydı.
Kaç tabak, bardak kırıldı.
Gönül kırıklığı hâlâ silinmedi hafızada kaldı.
Gelmeseydim yanlarına minikliğimde huzur mutluluk vardı.

SERPİL.H.
14.04.2020