Kadına olan saygım daha da artacaktı,
Bazıları toplumun yüzkarası olmasa.
Benimde şu göğsümü bir aşk kabartacaktı,
İçlerinde bir sokak maskarası olmasa.
Nerdeyse mecbur ettin ölmüş annemi redde,
Fütursuz bir şirretin çıldırttığı son radde..
Bu kadar nefretime nüfus etmezdi madde,
Manasını yok eden manzarası olmasa.
Ey sefil şair! Sevmek senin neyine gerek;
Senin kadın dediğin, o kadın bir engerek!
Yüreği saf olsa da sözü zehir zemberek,
Ah! Bir de o dilinin yaygarası olmasa.
Yanılmışım bu yola ben hiç çıkmayacaktım;
Bir aşk için kendimi böyle yıkmayacaktım..
Belki, bir kötü için bir köy yakmayacaktım;
Lakin şu içimdeki aşk yarası olmasa!
14.01.1976 / Sinop
Mehmet YaşKayıt Tarihi : 8.9.2014 08:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!