O Hiç Sönmeyeni Şiiri - Melek Dalgıç

Her kış geldiğinde
Yeniden düşersin ruhuma
Karların arasından apansız
Belirip
Başını eğmiş gülümseyen
Kardelen misali
İçimde sevinçler
Yalınayak sana koşar
Beyazlar giymiş bir gelin olup
Kar ateş misali
Bulamam takip etsem de izini
Sonra katre katre
Gecenin siyahını
Aydınlatır saflık
Ben mahzun bir çocuk
Ayakları üşümüş
Elleri boş dönerim
Buz kesmiş
Vazgeçip
Yolculuksa kararsızlık
Gölgem olmuş
Bırakmaz ki peşimi
Ateş olsa söner
Kül olsa uçarda gider
Kor ya ona ne demeli
Rüzgarla tutuşuyor ki
O hiç sönmeyeni