Bir cam kafes ardından, o gelmez’e yutkunmak
Aşiyan’sız rüzgârsız, zincirli çile hayat...
Boşlukta yanar elim, istesem de tutunmak
Gözüm gibi sevdiğim sensiz her günüm bayat!
..
Sen sararmış yapraksın, o bir rüzgâr, ey gönül
Ne kadar ekmek varsa, yersin o kadar köfte...
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta