Bir cam kafes ardından, o gelmez’e yutkunmak
Aşiyan’sız rüzgârsız, zincirli çile hayat...
Boşlukta yanar elim, istesem de tutunmak
Gözüm gibi sevdiğim sensiz her günüm bayat!
..
Sen sararmış yapraksın, o bir rüzgâr, ey gönül
Ne kadar ekmek varsa, yersin o kadar köfte...
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta