İki kişiydiler,gece sabaha karşıydı.
Islak kaldırımda yürüyorlardı.
Yanlarında yanlız kendileri,sırtlarında taşıyamıcakları aşkları,
kalplerinde dindiremicekleri acı,
ağlıyorlardı,yürüdüler yürüdüler saatlerce yürüdüler,
tek destekleri kendileriydi,birbirlerini anlayan iki kişi,
sırılsıklamlardı,şarkıları dillerinde,akllarında aşkları,
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.