O bir çocuktu.
Dedesinin adını koymuşlardı adını.
Hep toz toprak içinde büyüdü,
Ve fakirlik yokluk içindeyken tanıdı anasını.
O ufacık tefecikti.
Ürkekti…
O hep boynu bükük büyüdü.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta