İlki değilim gidenlerinin elbet
Son olmayacağım…
Ey şehir! Biraz daha sabret
Nüfusunda ben olmayacağım…
Kuraklığına yandığım toprak
Sümbülüne kandığım toprak
Vatan bilip aldandığım toprak
Artık seni ezmeyeceğim
Kara bulutlardır semalarıma çöken
Birkaç uğursuz el, güllerimi söken
Çavuşçugöl, Bulcuk, Çiğil, Kumdöken…
Ey Ilgın! Artık seni gezmeyeceğim.
Dünya yine yolunca akacak
Sonu olmayacak hiçbir şeyin…
Güneş batıp birkaç yıldız çıkacak
Işıksız kalmayacak hiçbir yer…
Kimi hatıralar canımı sıkacak
Çoğuna yaş dökecek gözlerim…
Zaman bu saltanatı da yıkacak
Bir bahar gözleyeceğim…
Öz çocuğun, belki, senden bıkacak
Ey şirin belde! Seni özleyeceğim…
(18 Mayıs 2010)
Yakup ŞimşekKayıt Tarihi : 31.5.2012 22:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İnsan aslî vatanına kavuşuncaya kadar o beldeden bu beldeye dolaşır durur, dolaşmazsa da hep bir gurbeti yaşar. Bazı gidişler istenmeye istenmeye, bazıları arzulana arzulanadır. Yırtılan bir heybeden eşyaların saçıldığı gibi bu gidişlerde de bazın birbiri ile alakalı, belki tutarlı bile olmayan hisler saçılır oraya buraya. Çoğuna birer ad koyamayız. Bir ayrılışın tarihine yakın yazılan bu şiirde kimi hislerime söz libası giydirmeye çalıştım ancak libas dar geldiği için ötesi berisi sökük kaldı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!