O Andı Şiiri - Ulvi Çakmak

Kavuşmak mı desem, yoksa,
Ayrılığın ikinci perdesi mi bilmiyorum,
Ne olursa olsun,
Aklımdan tek geçen,
Ve tek söyleyemediğim,
"Seni Seviyorum"
Yanındayken bile öyle hasretken sana,
Çok uzaklardan, göz göze geldiğimiz,
O an'ı düşlüyorum.

Bir sarmaşık misali,
Kaplamıştı bedenimi hasretin.
O an damarlarımdan,
Adeta hasretin akıyordu.
Hasretin besliyordu beyin hücrelerimi,
Ve belli ki hasretin yakıyordu,
Çırpınan yüreğimi.

Tırnaklarıyla kazıyıp yıkıyordu hasretin,
Yaptığım her göz yaşı barajımı.
Bir sel oluyordu,
Gözyaşlarım içime akan.
Önüne alıp sürüklediği,
Hep ben oluyordum.

Sönmemiş bir volkandı hasretin,
Yılların birikimiyle patlar dediğim,
Patladı ve püsküren lavları içimi yaktı.
Belki de onun acısıyla,
Tek kelime edemediğim, o andı.
O andı işte,
Aklımdan tek geçen,
Ve tek söyleyemediğim,
O andı,
"Seni Seviyorum" diyemediğim.