O Akşam Şiiri - Şahin Çınar

O akşam,
gökyüzü yerçekimini unuttu,
bana bıraktı seni,
ellerin hâlâ pencerede titriyordu,
gülüşün orada,
bir yere çarpmadan, duruyordu.
Kelimeler kırıldı içimde,
adın yankıdan beter,
bir fincan yalnız kaldı masada,
parmak izlerin ılık,
suskun bir sır gibi.
Sen gittin,
rüzgârın sesi kıskandı,
dünya boşluğa tutuldu,
ben,
bir fotoğrafın arkasına saklandım,
zamanı,
o unutulmuş anı çaldım.
Ve bil ki,
her gün batımı,
kırık bir kalbin nefesi,
o akşam,
ve o suskun keder,
benimle,
sonsuzluğun kıyısında...