O Ağacın Altı Şiiri - Menekşe Gülay

en büyük aşkımızı yaşadık o ağacın altında.
herşeyimizi paylaşmıştık aylarca, yıllarca.
simgemiz di bizim artık orası,
buluşma yerimizdi.
mutluluğumuzu, umudumuzu yaşadığımız
o yer bizimdi.
günler ne çabuk geçiyordu biz yine,
o ağacın altındaydık birlikte,
düşüncelerimizle..
ayrılacağını söylüyordun büyük bir üzüntüyle.
onca senelik aşk, sevgi bitmişti
o ağacın altında.
evlenecektik mutluluk biz den yana olacaktı.
bir mum ışığı gibi söndü aşkımız,
bitti sevgimiz.
hayatın acımasızlığını, herşeyin bittiğini anladım.
sensiz olamam yaşayamam diyordum.
gözlerine bakarak isyan ediyordum.
umutsuzca bir seslenişti
yalnızca benim için.
herşey bitmişti başkasıyla evlenmiştin çaresiz.
rastladığımızda bana bakışı, gülümsemesi,
hâlâ seni seviyorum der gibiydi..
aradan birzaman sonra öldüğünü öğrendim.
keşke yaşasaydı da benim acım katlanmasaydı.
hâlâ geçerim bazen o ağacın altından.
silinmemiş baş harflerimiz duruyor yerinde.
hıçkırıklara boğulurum içimden,
kimseye belli etmeden.
sen yoksun ama, ben yine o ağacın altında,
seni beklemekte, ümitsiz ve yalnız bir şekilde.
gelemeyeceğini bile bile,
çaresizce.