Göl kıyısında bir kulübe vardı,
Ne perde olurdu ne kapı...
Bazen içerde bir silüet belirirdi,
Bazen de hiç kimse yokmuş gibi gelirdi…
Kıyıya taş dizerdi sabahları,
Bazı günler onu yapmayı da unuturdu.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta