Kerstinle
Ben ordan çıktığımda çin lokantası loş ve yorgun birahaneler sokağıydı
Pompadan köpüklü dem doldurup buz koyuyordu bardağa saki barki
Ayakta durmakta zorlanan eski zamanlardan kalma telefon kulübesinin
Sabahın körüne kadar herkesten geriye kalan gecenin bu vakti
Her yerin bir adım fazlasına sapar sapmaz ben sahil yolu ve kerstin
Sıcaklığını birbirine ateşleyip veren kor kandilli fitil gibiydik
Hüznünü dağlara savuran
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı
Devamını Oku
senin kırılgan
ürkekliğin yok mu ceylan
ruhumu kanatlandıran
an be an kaçmaya hazır haline
ne aşklar susadı



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta