Nurettin Sevim Şiirleri - Şair Nurettin ...

Kimsenin yaptığı yanına kalmaz.
Herkesin yaptığı seyir edilir.
Yaptığı yanına kaldı sananlar,
Belki ahirete tehir edilir.
Ne var ki bilmeyen gafil insanlar,
Böyle olduğunun farkına varmaz.

Hatır, gönül unutuldu.
Kimseye güven kalmadı.
Sanki aklımız tutuldu.
Kimseye güven kalmadı.

İster hoca, ister hacı.

Ya Rabbi! İhtiyarlıkta.
Kimseye yük etme bizi.
Hem varlıkta hem darlıkta.
Kimseye yük etme bizi.

Düşürme halkın diline.

Nice kınalı kuzu, cephede buluştular.
Çanakkale içinde düşmanla vuruştular.
“Allah-ü Ekber! “ deyip saldırdılar düşmana.
Gözlerini kırpmadan, şehadete koştular.
Cafer-i Tayyar gibi, kanatlanıp uçtular.

Perişan halini kimseden bilme.
İnsanı; kin, nefret, öfke bitirir.

"Ateşin odunu yaktığı gibi,
Hased; amelleri siler bitirir."

Tercih etmek zorundasan, kırk satır ya kırk katırı.
Fermanın çoktan verilmiş, kalem yazmış son satırı.
Kimseye minnet eyleme, sığınırsan Yaradana.
Bir fincan kahvenin bile, olurmuş kırk yıl hatırı.

"Hesap bilmeyen kasabın, kalmaz masatı, satırı."

Öğretmen bir gün tahtaya.
Rakamla şöyle "1" yazar.
Öğrenciler de pür dikkat,
Öğretmene eder nazar.

Der ki: Bu "1" kişiliktir.

Kıskanç insanların gönlü dar olur.
Senin sevinçlerin ona zar olur.
Başarılarını hiç hazmedemezler.
Kıskançlıktan yanar yürek har olur.

"ÖF"BİLE DEME

Seni büyütürken çektiler çile.
Anaya, babaya "öf" bile deme.
Onlar fasık, müşrik olsalar bile.
Anaya, babaya "öf"bile deme.

Öfkelenmek şeytandan, şeytan en büyük düşman.
Öfkesine yenilen sonunda olur pişman.

“Şeytanlar ateştendir, öfke şeytanın işi.
Abdest aldığın zaman, su söndürür ateşi.”