Nurettin Sevim Şiirleri - Şair Nurettin ...

"Sana ibret gerek ise, gel göresin bu sinleri"
Bunlar köşklerde yaşardı, kabir oldu bak inleri.

Hazırlanmış sofralar, çeşit çeşit yemekler.
Herkes sofra başında akşam ezanı bekler.
İftar vakti mü’minler.

Kazınsa da mideler, kurumuş olsa diller.
Ezanlar okunmadan uzanmaz ona eller.

İHTİYAR OLDUĞUN ZAMAN

Gül benzin sararıp solar.
Saçlarına aklar dolar.
"Keşke"ler saçını yolar.
İhtiyar olduğun zaman.

Sanma zalim kazanır, mazlumlar hep kaybeder.
'Hafaza melekleri' yaptığını kaydeder.
Yarın hesap gününde, defterler açılınca.
Mazlum hakkını alır, zalimler de kaybeder.

Zalimlerin yaptığı sanma kalır yanına.

Göğsü yarıldı yeryüzünün.
Tohumlar toprağın bağrını deldi.
Ölümün ellerinden tutarak.
Yeryüzüne yeniden can geldi.
Derin bir uykudan uyandı dünya.
Yeşerdi yapraklar. İlkbahar geldi.

İmandır bu cihanda, insanı insan eden.
İmanı olmayana insan denilmez zaten.

Burada hiç kimse başıboş değil.
Dünyaya imtihan olmaya geldik.
Kimisi dertli de kimi hoş değil.
Dünyaya imtihan olmaya geldik.

Kimisi varlıkla, kimi yoklukla.

Başka şeyi bilmeden, sen seni bil, sen seni,
Menzile varamazsın, aşamazsan bendini.
Şeytan seni aldatır, kimse bilmez fendini
Nefsine esir olma, öze dön bırak teni.
İnsana “insan” denmez, bilemezse kendini.

Duçar olunca derde.
Ararsan derman nerde?
O, dermandır her derde.
Gelin Allah diyelim.

Verilen söz tutulur.

Gel seninle dost olalım.
Kaçma benden, gel kardeşim.
Aynı vardan var olmuşuz.
Topraktan insan olmuşuz.
Yaradan’a kul olmuşuz.
Çamurumuz kil kardeşim.