Nevbahar şahlanır bir yağız atın sırtında,
Çöllere doludizgin yağmur kadehi sunar,
Şikeste hayalim; firakın kör girdabında,
Şimdi sitemli diyarında güneşim batar.
Uhdesinde anka büyüten figan çiçeğim,
Akşamüstü hicranla melal ufkuna konar,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
