Yitik Nuray'lar. Şiiri - Abdulhamit Erkaner

Dolunay gecesinde doğan bir yavru,
Sanki ayın ışıkları yüzünde doğdu,
Annesinin bir tanesi can paresi, nuru

Çok Hikmetli ve bereketli olacak dediler,!
Bu bebek, güzelliği ile dillere düşecek,
Oradan bir ses! aman ellere düşmesin,
Rabbim her şeyin en hayırlısını ona versin,

Kulağında ilahi okrestra çalınıyor ,okunuyor ezan,
İşin erbabı üflüyor üç kez,ve adı konuyor Nuray,
Nazar değmez inşaAlah ,ve bir nida maaşAllah

Büyüdü o bebek, onu ihlas'da gördüm ilk kez,
İhlasça kardeşçe bana kalbini yüreğini açmıştı,
Ümmetin yitik evlatları safında yerini almıştı,
Dört etrafında çevrili dikenli teller dolanmıştı,
Bu yüzden hak yolun istikametini bulamamıştı

Zevki sefa içinde yaşamış,pusulasız kalmışlardı,
Nefsin hevası bir yaşam yalan dünyaya aldanmışlardı,
Nuray kandırıldı,sömürüldü ve ortada bırakıldı,

Kalbisinin en derininde o Nur duruyor orada.
Yeniden bir dolunay ışık vurmalı bedenine yayılmalı,
Karanlıktan çıkarak aydınlanmalı Ruh huzur bulmalı,
Vahiyle buluşmalı ellerini açmalı içten içe yalvarmalı,
Can alınmadan evvel istikbaline kurtuluşuna varmalı,
Gözler kapanmadan evvel, Rab'bine sarılmalı

Bunlardır ! düzenin ve sistemin kaybolmuş evlatları,
Ümmetimin, Milletimin Can parelerimin yitik evlatları,
Kalpler kapanmış şifa bulmaz yaralar etrafını sarmış,
Rahman Rab'bimizin dileyene isteyene Af'fı varmış,
Bir tövbe,bir secde gönülden bir zikir çok mu zormuş,