Nûr-u Rûhâni Şiiri - Hüseyin Turhal

Zannetme uzakta, gökte bir yıldız,
Aradığın o ulu kandil sendedir.
Gönül mîrabında yanıp duran köz,
Aşk ile tutuşan o dil sendedir.

Ne bir camide, ne bir ulu türbede,
Işığın kaynağı, nûrun pınarı.
Gözünü açıp da bak şu perdede,
Kandil'deki yanan nur sendedir.

Yâr dediğin ne can, ne de bedendir,
O ki her zerrede esrâr-ı ezel.
Özüne dön, bil ki varlık O'dandır,
Kâinatın özü, cemâli güzel.

Aşkın sırrı sende, dermanı sende,
Bu fâni dünyada kalan O'nun nûru.
Kendini bilmeyen sanır ki darda,
Hakk'ın sonsuzluğu, huzuru sendedir.

TURHAL’ım der, bu sözüm bir işarettir,
Bu yolun kılavuzu ancak sensin.
O sonsuz varlığın en güzel sureti,
Gönül tahtındaki sultân sensin.