Çözümsüz şey yoktur
İki ucu bokluysa değneğin
Ortasından tutacak
Götürüp yıkayacaksın
Aşağı tükürsen sakal
Yılmaz Odabaşı’na
Buzadamların buzunu yüreğinin ısısıyla eritti
Gözlerin çığlığını duydu
Sizlere herkesi kendi seviyesine çıkaracak
Bir Tanrı diledi
İnsan uyandırmaya
Çalacak sazın olsun
Gözünde sözün olsun
Çiçekçe okunacak
Teninde yazın olsun
Kuşku kenara çekil
Korkunun yeri geri
Acının sağlığını bozmaya yürüyelim
Coşkumuz sen ileri
Kaygıya kapılmanın
Bir insan resmi yaptım
Göz kulak dil yapmadım
Değil mi ya kullanılmayan şeyleri
Yapmanın ne gereği var
Ruhunu yapsam
Siyaha boyalı bir tuvaliniz olacaktı
Yatağı parktaki bank
Yorganı birkaç yaprak
İhtimal dışı değil
Bekçilerce kovulmak
Yatağı bir mukavva
Karga
Adalet sembolü heykelinin
Kefesine kondu
Terazi paslı mıydı
Sabit mi yapılmıştı
Kefe kımıldamadı
Biri bir şarkı gibi
Bir şiir gibi biri
Sevgiden geniş içli
Sevdadan daha iri
Işık da aydınlandı
Konuşurken
Nefesinin rüzgarı
Vurup hasta ederse
Diye düşündüğünden
Sevgilisine dönüp
Konuşmayan gezgin kız
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!