En güzel evrenlerin yolunda tuzaklardan
Şiir bir yakınıştır sevdayı sakınıştır
En çok sınırlananlar şairler oldular ya
Sınırlananlar çizer en geniş sınırları
Hoş yürek hiç boş kalmaz
Şiddetin karşısında direnci takınıştır
Ve şeytan
İnsanı silahlandırıp vahşileştirdi
Ve insan
İnsanı tekrar insanlaştırması için
Tanrıya dua etti
Ve Tanrı
Çiçek gibi insanlar istiyorum
Savaşsız ve kavgasız gürültüsüz
Gerçeği ve doğruyu besliyorum
Göremeyen gözlere görüntüsüz
Yürekleri ruhlarla süslüyorum
Camı kirli vitrinde sergilediler seni
Lekelenmiş gözlükle baktırdılar
Dürbünü ters çevirip: “ Bakın bakın! “dediler.
Bakın ne kadar küçük
Çukur aynanın önünde tutarak
Ters görmemiz sağlandı
Yıkanmamış bir bakış atsam sana
Gözümün kapakları bir daha aralanmaz
Bir kerecik kaş çatsam
Kaşlarım öyle kalır
Sesimi yükseltirsem şiirlerim şarkılarım alçalır
Gölgede bırakırsam güneşim görev yapmaz
Çölde de yankılanan
Bitimsiz sestir şiir
Kutupta okur bulan
Taşların yüreğine
Rüzgar esmiştir şiir
Bir evren düşlüyorum
Herkes kral herkes kul
Umutluluk herkeste alışkanlık
Herkes sevmekle meşgul
Ne şeytansı insan var
Maskesini takıp
Aynanın karşısına geçti
Ve zavallı ayna
Onu çılgınca alkışladı
Terazinin bir kefesine maskesini
Bu elimde tuttuğum
Yarana sarmak için
Kalbimden yırttığımdır
Bu elimde tuttuğum
Uyuya kalmış olan
Yok içinde bir zaman
Çok öncesi bir an bu
Senin izin benim en düz yolumdur
Senin azın benim çoğumdan fazla
İş yoksunu bir derman
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!