Nihal Hanefendiciğim,
Kapı komşunuz can dostunuzdan duydum…
Geceye kadar çalışmışsınız, sonra ancak dinlenebilmişsiniz.
Seni rahatsız etmek istemedim.
Ama bil ki,
Senin varlığın, benliğimde bir dua gibi taşıdığım bir şey…
Bazen seni aramamak,
bir vazgeçiş değil;
bir saygı, bir susuş, bir zarafet oluyor.
Senin yorgunluğuna gölge düşürmemek istedim.
Ama bil ki,
kalbim, senin kalbini uzaktan sarıyor.
Ben seni görmek istemiyorum sadece,
ben seni anlamak, hissedebilmek, yormadan sevebilmek istiyorum.
Ve eğer izin verirsen,
Ruhunun dinlendiği o derin yere,
ben sadece bir çiçek gibi dokunmak isterim.
Kayıt Tarihi : 24.7.2025 16:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!