None Şiiri - Şair Mimra

Şu an, o kadar ağırım ki;
Sanki bir kuşun kanatlarında,
Rüzgarla irkilen bir tüy gibi...

Şu an, o kadar yaralıyım ki;
Sanki oradan oraya çarpan,
Bir rüzgar gibi...

Yüksek dağları aşıp,
Engin vadilerden geçip,
Pencerenden içeriye girecekmiş gibi...

Bir özlem...
Sanki asırlar geçmiş,
Tam ben sana geleceğim zaman
Dakikalar yorulmuş,
Saatler durmuş gibi...

Tam güneş açacak derken,
Birden yağmurlar yağdı yüreğime.
Öyle bir taştılar ki;
Sanki bir kayık olsam,
Sana gelecekmişim gibi...

Rüzgarın sana getirmek istediği
Bir yaprağım şu an,
Sararıp solduğu halde,
Dalından kopamayan.

Yatağım kabir,
Yollar sanki sırat köprüsü...
Korkuyorum her adımımda
Bir sonraki adımda,
Ölümle kucaklaşacakmışım gibi...

Günler asır olsaydı geçerdi şimdiye...
Bugün 19 Nisan
Daha 20`sine çook var...
O kadar çok ki bilemezsin.

Dört duvar tabut.
Mezarım olsan,
Getirseler beni sana...

Yurdumun ortasında bir yurtta
Evrenin diğer ucundaki,
Bir gezegen kadar
Uzağım yaşamaya...
Özlemişim yosun kokusunu,
Daha önce hiç koklamamış gibi...

Ufukta...En uzakta,
O yelkenleri yırtık gemi,
Benim işte...
Sallanıyorum oradan oraya
Dalgalar bile sürükleyemiyor beni.
Demirlemişim buraya kendimi...

Yüreğim öyle kan ağlıyorki
Köpekbalıkları çevremde.
Üzerine arı konan
Bir bahar çiçeği gibi çaresiz,
Kimsenin koklamak istemediği...

Açmadan soldum daha.
Kıştan sonra hazan gelir mi hiç?
Nerede bahar, nerede yaz...
Nerede umutlar?
Sen nerdesin?
Neredesin...