Nöbetlerdeyim Şiiri - Serpil Koçar

Bu gece nöbetlerdeyim, ıssız karanlık sokaklarda.
Gökyüzünü izler, yıldızlarla konuşurum, ay ile dertleşirim.
Sokak lambasının altında gözyaşlarımı akıtırım gizlice;
Kaybolan yıllarımın öfkesini, kinini kusarım kaldırımlara.

Yine karanlık sokaklarda, yitirilmiş duygularımı ararken,
Kararmış her şey, kapkaranlık, ruhum tüm benliğim.
İçmeden sarhoş oldum yine, dertlerimi düşünürken;
Bir asker misali beklerim, kuytu köşelerde dertlerime.

Tutunacak bir dalım kalmamış sanki şu hayatta.
Bir bir kayboldu güvendiğim insanlar etrafımdan.
Sildim hepsini de bir kalemde, yediğim hançerlerden.
Şimdi karanlıkta, ölen duygularımı bulmak için dururum.

Mahkum ettim kendimi en kralından yalnızlığa;
Bir gardiyan misali kontrol ederim kimsesizliğimi.
Tek hücreli bir odaya hapsettim kendimi, çaresiz;
Öldürülen duygularımın katili ilan ettim kendimi.

Oysa ki babamın prensesi olarak doğmuştum.
Çaldılar umutlarımı, hayallerimi, mutluluğumu.
Yok ettiler hepsini de birer birer, hiç acımadan;
Kurşuna dizdiler sanki, hepsini hedef alırcasına.

Bir daha geri dönmeyecek kaybolan yıllarım.
Katlettiler gencecik yaşımda şu hayatımı.
Öldürdüler, ulan, gençliğimi; yok ettiler en güzel çağlarımı.
Hiç acımadılar, ulan, vicdansızlar.

Yok ettiler en güzel duygularımı, zamanlarımı.
Ben duygularımın katil ilan ettim kendimi şu hayatta.
Cezamı da kendi ellerimle kestim, yalnızlığa mahkumum;
Kendi nöbetimi de kendim tutarım, bir gardiyan misali.

Şimdi kimse beklemesin benden sabır ve merhamet.
Kimse anlayamadı beni, duygularımı, yalnızlığımı.
“Güçlüsün” dediler, verdiler bütün yükü omuzlarıma;
Ezildim de o yükün altında, kimsecikler görmedi beni.

Ve işte burada durdum, kendi gölgemle yüz yüze.
Öfkem ve acım, sessiz çığlıklar gibi yankılanıyor boş sokaklarda.
Her kayıp, her hançer, her kırık umut bana ders oldu;
Ama nöbetim bitmedi; ben hâlâ ayakta, hâlâ direnenim.

Bu gece, yalnızlıkla dans ederken hatırladım:
Öldürülen duygularım birer birer diriliyor içimde.
Her yara, her kayıp bana kendimi hatırlatıyor;
Ve bir gün, belki de kendi ellerimle özgürlüğüme kavuşacağım.