Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Umutlanmalı elbet hatta hiç elden bırakmamalı da. yeniden başlamanın ilk adımı bir şeyin bitmesine bağlı. İşte "nöbet değişimi" dediğimiz de bu olmalı. unutmayalım ki; her kışın sonu bahardır. varsın gökyüzü alabildiğince kararsın kara bulutlarla, poyrazlar dondursun dünyayı ama yine çiçekler açacak kırlarda, arılar kuşlar yeniden şenlendirecek ortalığı. Umudu elden bırakmamak gerek hem de hiç! Yüreğine sağlık.
"Umutlara laf yok!"
O da giderse, kalan "hiç", kalan yok çünkü...
...
Sırasını savıyor "karanlık, gri günler..."
Geldikleri yeri bilmeyen,
Sadece "açlıklarını doyurmakla" iştigal edenler de sırasını savıyor
Baharlar yeniden kapıda..
Umuda açacak kır çiçekleri....
Evet İbrahim.. "Herkes umutlansın......"
Tebrikler Kardeşime..
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta