-Yanılgının yazlık gölgesindeydim.Seni düşüne düşüne içlendiğim, gözlerimin nemlendiği bir günün tesadüflerinde yürürken gördüm.
-Ötesi çoktu,berisi çocuktu.Aşk içimde cevher cevher yanıyordu. Arkama baka baka seni izledim sürdüm arabamı.
-Hiçbir harf yerinde değildi.Heceler suskun, ben hiç ben değildim. Aylar sonra İstanbul çölümde seni gördüm.
-Sen gibi beceriksiz bir zamanın dilindeydim. Hangi kipin çekimindeyim bilmiyorum.
Bildiğim tek şey,hala yüreğimin başkenti sensin. Şair-i Azam’ın Makber’i gibiydi, uzaktan seni görüşüm.
“Bildir bana nerde nerde Ya Rab
Kim attı beni bu derde Ya Rab”
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.