Bağırmasın heç yaralar bağlayan dərdini,
Əhli olmasın, sonunda görsə kəməndini.
Bilakis, o ki, qələmgâh’ın nəğmələr dini.
Dillərdə; “Etmə, bunlar səni aşar, mugayir!”
Millət üçün değil isə niyə yaşar şâir?
Tarix zamanına seçilmiş müvəkkil, əhval,
Yegânə sərvətdir bu hissiyyât, değil əmval.
Qanı müstəqil amma bi-xəbər olmuş cəvval,
Dinməyənin sonu böhrandır, bəşər basâir,
Millət üçün değil isə niyə yaşar şâir?
Ayrıldıq, etdikçə bizləri el güruhu yəm,
Və olduqca onca sətirlərim mecrûhu qəm.
Bitməz içimdəki bu ihtilâl-i ruhiyyəm.
Kömək olmazmış mürəkkəblər hər şeyə dair…
Millət üçün değil isə niyə yaşar şâir?
Ədəbiyyât dilləri, fikriyyâtda özgələr,
Diriliq alovundan geriyə tək köz gələr.
Ildırımların edəmədiğini söz dələr!
Ədib zamana sussa bilmə ki, taşar, sair,
Millət üçün değil isə niyə yaşar şâir?
Kayıt Tarihi : 10.7.2023 14:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
