Niye Doğdun De Çocuk Şiiri - Fahri Bulut

ÇOCUK
Yoksul annen ve baban, doğduğuna pişmanken,
Kaderine küfredip, Issızlarda ağlarken,
Eyvahlarla, vahlarla dizlerini döverken,
Fakir anne, babadan, niye doğdun be çocuk.
Dinciler kandırdılar, kader dediler yokluk…

Doğduğun günden beri, karnın aç, sırtın çıplak,
İş bulmaya gidende, iş veren diyor salak,
Her gün avare gezen, sokaklar da avanak,
Fakir anne, babadan, niye doğdun de çocuk.
Yobazlar kandırdılar, kader dediler yokluk…

Bari sen bekâr yaşa, sakın aman evlenme,
Aç çocukların doğar, günahlarını alma,
Açız baba diyende, pişman olup ağlama,
Fakir anne, babadan, niye doğdun be çocuk.
Mollalar kandırdılar, kader dediler yokluk…

Senide sabır, şükür, et diye uyarırlar,
Cenneti vadederek, mollalar kandırırlar,
İktidar olmak için, seçimde oy alırlar,
Fakir anne, babadan, niye doğdun de çocuk.
Kinciler kandırdılar, kader dediler yokluk…

Rızazade, gerçeği yazık duyuramadık,
Annen ile babanı, hala uyaramadık,
Biz aydınlar boyunda, günah, vebal koymadık,
Fakir anne, babadan, niye doğdun be çocuk.
Yönetenler kandırıp, kader dediler yokluk…
15.10.2025
Fahri Bulut Rızazade…