Niye? Şiiri - Ayse Yılmaz 2

Her sabah doğan güneşle
sensizliğe uyanmaya alışmışken,
batan güneşle sensizlikten ölmem niye?
Yüreğimde bitirmişken seni
içimdeki bu kahroluşum niye?
Aşkımıza dair her şeyi unutmuşken,
anılarla gökyüzümü örtmen niye?
Yokluğuna alışmışken,
gözlerimin seni araması niye?
Hiç özlemedim derken
hasretinle burnumda tütmen niye?
İsmini duyunca;
bu nabzın şiddetle atması niye?
Söyle niye..niye??

Meçhule giden dargınlıktı benimki,
bir çiçek gibi barışı sulamam niye?
Gönül bahçemde yok ettin tüm çiçekleri.
Diken olupta ruhumu okşaman niye?
Çöl gibi kurutulmuş
duygularımla yaşarken,
ırmak olup yüreğimde taşman niye?
Duydum ki hiç iyi değilmişsin,
haline gülmem gerekirken
bu ağlamam niye?
Seni ruhumdan uzaklaştırmıştım ama
etimdesin, kemiğimdesin,
sen..sen her yerdesin.
Söyle sensizlik niye??