yazgıların sözsüz yargısıydı
beklemek.
boşluğu dolduran
pencerelerin ardı
boylu boyunca karanlık.
sırrından kazılı ayna da bir bakış,
donuk, soluk, oluk oluk..
sen!
avuçta kalan son cemre
içe, taa batına
baharsız mayısa düşegel,
giy çiy taneleri süregel ömre..öz/
Kayıt Tarihi : 19.6.2024 02:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!