Nisan Yağmuru Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

Son Nisan yağmuru vuruyor cama,
Acıyor canım her damlada,
Ruhum menekşe tarlası,
Unutulmaya mahkum bir şarkı dilimde...

Alfabe yetmiyor sanki yine,
Harfler bile muhalif biten mevsime.
Bir yerlerde kokmaya devam ediyor
Kiraz çiçekleri kimsesiz...
Bu güven kendime mi?

Asi bir çıngıraklı yılan sokuvermiş
Rüyalarımdan...
Baktım rüyalara zehir işlemiyor,
Zehir akıp sahibini vuruyor,
Köşedeyse köşede, ayaktaysa ayakta,
Duvara yaslanmışsa vuruyor duvarını bile...

Vuruyor diyorum bu son Nisan yağmuru cama,
Vuruyor ince ince ruhuma,
Bütün vuramayanlar adına...
Kalbimse hâlâ tutkun...

Mine Yılmaz Sevinç
01 Mayıs 2025
07:41