Nilufer Ucuk Şiirleri - Şair Nilufer Ucuk

ben hep beklerim, muştulu sabahı.
ben hep beklerim, vuslatı.
ben hep beklerim, medeti.
ve bunlar için yaratandan hikmeti.

Umutlanırım...

Ruhlar aleminden, bugün gedim dünya ya.
Saç üstünde kavrulmuş toprakla, kundaklandım.
Topraktan gelmiştim, toprağa dönecektim.
Daha ilk günden, topraga belendim.

O, 'ol' dedi oldum, ben.

Aşk değdi yüreğime.
Deyip,geçip gitmedi.
Aşktan yana banada,
hasret sancısı düstü.

Olmasada yanımda,

beklerim...
davamı silah gibi kuşanacak yiğitleri...
vatan uğruna gözünü kırpmadan!
arkasına bakmadan!
canı, cananı,dünya malını düşünmeden...
yol alacak binlerce mustafa kemalleri...

bir tin vardı, benle birlikte...
umuda yolculuk ettik,
serde,yolda, düşte her yerde...
bu yolculukta;
yaprak olduk, savrulduk.
toprak olduk, kavrulduk.

Köydeyim bir yaz günü...Kurban kesildi.Bilmem ki niye, hatırlamıyorum.Daha çok küçüğüm ama elim becerikli.Dedim ki;

-Ben bir paça yapayım.Bu keçinin başını.
Bilmiş bilmiş...

Ebem Zeynep rahmetli, sevmez sadakatı.

Neye yarar ruhsuz beden.
Benzer içi dolmamış cepken.
Eger ki yoksa tinde yanan.
neye yarar böylesi insan.

Can varmalı aşk ile arşa.

Yurt dışına uzun süreliğine çıkmak için 3 ay öncesinden biletimi ayırttırdım.Evin telefon, şu ve elektrik tüm aidatlı işlerini halletmem gerekiyordu.İki aydırda da telefon faturası gelmiyordu eve.Ama yinede telefonum kesilmemişti.Kapatırken hepsini birlikte öderim diye düşünerek biraz askıya almıştım.
Telefonu kestirmek için telefon ideresine gittim.Telefon idaresine 'şu tarihten itibaren telefonum kesilsin, içerde ne kadar borcum varsa ödeyeyim.'diye dilekçe verdim.Telefon idaresinde ki memur girdi numarama baktı.
-Sizin bizden alacağınız var. Dedi.

Şaşırdım.
-Mümkün değil.İki aydır eve fatura gelmiyor.Dedim.

kaç kere yazdım,
şu satırlara, elveda diye
kaç kere!
gönderemedim, ne çare.
gönderemedim, yare...
bir şeyler çöreklendi, nah şurama!

Bugün öğretmenler günü....
Kutlamak içimden gelmiyor.Neden mi? Sevgili öğretmen arkadaşlar,affınıza sığınarak bir öz eleştiri yapmak istiyorum...Emekli olmuş,emekli olduktan sonra vatanından binlerce kilometre uzağa gitmiş biri olarak...
Bir öğretmenin emekli olması mümkün mü...Yaşayanlar bilir bunu.Öğrencilerini bırakmanın insanın içini nasıl acıttığını...Ama tesellin olur yetiştirdiğin o gencecik bedenlerin ideallerini gerçekleştirdiklerini görmek.Onların seni telefonla aradıklarında ses tonlarında ki mutlu ve gururlu imayı hissetmek..
İdealine kavuşmuş olanlardan biri,bir kaç yıl sonra arar sizi.
-Hocam,nikah şahidim olur musunuz? Der.
Siz,seve seve gidersiniz ülkenin öbür ucundaki düğüne...