Nilgün Şiiri - Şenol Gürel

odasının evinde kimseciklerdi
ölçmek biçmek
çok ağır
yeltenmedi tartmaya
su içti
düğme dikti yanıtlarına
düşenleri saymadan
en güz dizeler yazdı kirpiklerine

ayrıştı sürezden
yerçekimi kokladı bütün gün

evinin odasında ıssızdı
hiçlik tanrısının kayrasıyla kutsanmış varlığına baktı
gözleri dalgalı usu duru
yüzünü sırça yüzüne sürdü

çok durmadı
hayattan yirmi dokuzuncu adımında döndü
128 nilgün