Nihat Malkoç Şiirleri - Şair Nihat Malkoç

Dünya denen bu gurbette,
Gülemedim, gülemedim
Gülmek isterdim elbette
Gülemedim, gülemedim

Umutlarım talan oldu

İlim meşalesi köye varınca...
Gökte dalgalanan alları gördüm
Gönül teknesinde aşkı karınca...
Dudaktan süzülen balları gördüm

Sert rüzgârda dimdik duran canları

Kuşakkaya'dan doğan parlak bir güneşiz biz!
Gökyüzünde aylayız, yıldızlara eşiz biz!
Zemheri soğuğunda korlaşan ateşiz biz!
İrfan meşalesidir, yoktur daha ötesi
Zamana meydan okur Gümüşhane Lisesi

Bilmem ne söylesem, nasıl anlatsam
Sözler kifayetsiz, az Gümüşhane
Seni görmek için rüyaya yatsam
Yüreğime dolar haz Gümüşhane

Ay’ı kıskandırır o berrak yüzün

Mümin genişledikçe, günahkâr darda kalır
Rahmete uzak düşer, duadan arda kalır

Çelişkiyle bocalar, kaybeder öz saygıyı
Atamaz yüreğinden endişeyi, kaygıyı

efkârımı tazeler akşamın yalnızlığı
çayın demine karışır Karasu’da hüzünler….
Sakarya’nın yetim sularına gömülür hatıralar…
bir dilber Acarlar Gölü’nün sularında tarar dağınık saçlarını

dolunay Akgöl gecelerine hüzün bırakır yadigar diye…

Endişe eyleme dostum!
Gün doğmadan neler doğar
Hakk'a ilticadır kastım
Gün doğmadan neler doğar

Hayra yorup ahvâlini,

Karanlık ufuklardan güneş doğacak bir gün
Çölleşen yüreklere rahmet yağacak bir gün
Sen yeter ki sevmeyi şiar eyle kendine
Kâinata sığmayan kalbe sığacak bir gün

suya yazdım tüm kırgınlıkları
yıkıldı zamana dayanan (y) ar duvarı
gece, ayın on dördüne yasladı karanlığını
aşk fısıldandı yüreğin (s) ağır kulaklarına
yürek denizlerinde med-cezir…
gönül heybem yamalı bohça

Yaralıyım dağda ceylan misali
Sanki sensiz kalbim atmıyor gülüm!
Bahtımız çok gördü bize visali
Oklar hedefini tutmuyor gülüm!...

Aşkını zehirle kardın da verdin