İstanbul'u değil.
Ama kalbimi fethettin.
Ben seni.
Sende beni methettin.
Ben seni İ S T A N B U L kadar sevdim.
Ve ben seni,
Gönlümün yarasına.
Bak doktor çarasına.
Aşığım o zalimin,
Gözünün karasına.
Yok bir merhem.
Ağlarım terk edilmiş halime
Nerden düştüm ki o zalime
Bir daha seveceğim kalmadı
Yüreğimi parçaladı lime lime
Günlerim zararlarda ziyanlarda
Eskimez mavi bir '' dünya '' yarat kendine
İçinde çocuk sevinçleri olsun
Kötülerin, kötülüklerin silindiği
Hilesiz, insanların yalansız yaşadığı
Sevenlerle, sevilenlerle
Yürekler mutluluklarla dolsun
Adam koşa koşa gidiyordu
Demin kalbini kırdığı kadının peşinden
Elini uzattı eline
Kadın aldırış etmedi
İstemese de ayrılığı emin adımlarla yürüyordu
O kadar kırılmıştı
Şair olunca tanıdım seni
Ey! Orhan Veli Kanık
Şiirlerim şiirlerine benziyormuş
Okuyanlar tanık
Ama hiç feyz almadım
İsin yanına gitmedim ki is olayım
Beyaz bulutlar, kara bulutlar küme küme
Yağmur yağacak
Ve sen gelmeyeceksin
Aşkımız gidecek güme
Biliyorum ıslanacaksın
Bende istemem ıslanma ama
Nikâh memurları,
İki sevenin bir ömür mutsuzluğunu kıyarlar.
Doktorlar,
Kalbinden çıkaranları çıkan kalbi yerine koyamazlar.
Çalamadığım sazın teli kopsun
Hicazdan makamlar ayrılık koksun
Ey dinsiz imansız adam
Kalbime saplanan ateşten oksun
Susturamadığım keman inlesin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!