Nihan Demirel Şiirleri - Şair Nihan Demirel

kıskıvrak yakalanmış
bir av olsam avcının elinde;
gözlerim buğulu için için...
direnir miydim?
son nefeslerim olsa
namlunun ucunda;

zaman mahremi örter mi?
devirir mi yoksa üzerine üzerine...
peki ya hüznü saklayabilir mi sakinlik,
içine içine mi salar yoksa insanları...
kim saldırır senin olana,
ya da neden ister bunu...

Seninle dansetmeyi seviyorum; yağmur....
Sen,ben ve müziğim...Duyuyorsun beni...O kadar ahenkliyiz ki yine bugün; o kadar doğalız ki...
Durgun, huzurlu, tertemiz aşkımız...
Bağırıyor insanlar, koşuşturuyorlar...Suratları asık kimisinin..Kimisi kahkahalar atıyor; yapmacık...
Biz dansediyoruz... Bazen durgun, bazen şehvetli...Dansediyoruz...Güzel kokuyor, aşkım...Serin kokuyor... İçime çekiyorum; seni, beni, bizi..Dudaklarıma dokunuyorsun...,sonra saçlarıma, gözlerime, ellerime...
Aşk...

Sen,
Son hüzünlenişini hatırla...!
Ruhundaki amansız feryadı
Duy...!
Parçalayamadığın duvarları,
Savuramadığın sözleri,

Mavi bir şehir;
İkiyüzlü sarhoşluk,
Çıplaksız birliktelikler,
Boğan gülümsemeler...

Kahkahalarımı bıraktımda geldim şehrimde...

Hayatın, çizgileri var; onu tamamlayan... Yoksa çizgilere basmadan yürüyenlerden misin? ...

22.11.2009

Umut gitmişti;
Bu zaman benden...
Ve
Ben,
Terketmelerine yol alırken zamanın,
Yaşam, yakalıyor beni...

Bir günün aydınlığında;
Kayboluş,
Bir gecenin karanlığında;
Doğuştur…;
Aşkım….

küçük kırmızı peluş bebekler al...

ya da içinde elektronik düzenekler barındıran oyuncak benzeri zerzevatlar...

al onlardan...

Aldattı hayat işte,
Oysa;
Hani beni aldatmazdı…
Ben besledim büyüttüm onu
Hani ihanet etmezdi…