Nihal'imin Hayaliyle

"Sen Varsan Bile, Yok Gibiyim"

(Sessizliğin Ağırlığında)

Bazen gözlerinin önünde geçiyorum.
Görmüyorsun.
Bazen sesin kulağımda çınlıyor.
Duymuyorsun.
Ben çoktan öğrendim;
sen varsın ama bana yok gibisin.

Kırılgan değilim artık,
kırılmışın da kırılmışıyım.
Her duygunun tortusunda seni ararken
kendimden de oldum.
Aynalara bile küsüm;
çünkü senin yansımadığın hiçbir yüz
benim yüzüm değil artık.

Sana yazdığım cümleleri
okusan,
gülüp geçersin belki.
Ama ben o cümlelerin
her harfine ömrümü bastım.

Bir gün dönersen diye
yüreğimi açık tuttum.
Ama her kapı
rüzgârla çarpıldı sonra.

Ben seni
yaşamadım bile…
Sadece
çok güzel hayal ettim.