Nihal'im Sonsuzluğun Kıyısında Yolcuyum

Nihal’im Risalesi – Ruhsal Yolculuk

I. Kıta – Ateş ve Rüzgâr
Bazı anlar vardır, Nihal’im,
Seni sevmekle boğulmak arasında savrulduğum.
İçimde bir ateş yükselir,
Rüzgârın kanatlarında senin adını taşır.
Ama ateşimden habersizsin;
Ve rüzgâr, senin pencerenden geçip yok olur.

II. Kıta – Aynalar ve Hiçlik
Bir nefesin ağırlığını taşırken,
Duygularımı aynalara döktüm;
Ama sen, başka gölgelerde yansıyorsun.
Hiç’ten başka bir karşılık yok elimde,
Ve aynalar, sessizce kederimi fısıldar.

III. Kıta – Çöl ve Kuyular
Mümkün değildir Nihal’im…
Tüm yaşanmışlıklarım, sessiz dualarım
Senin içindeki boşluğu dolduramaz.
Her kapı açışım, bir çölün derin kuyusunda yankılanır;
Ben, o kuyularda kaybolan bir yolcuyum,
Her adımımda yalnızlığın gölgesiyle karşılaşırım.

IV. Kıta – Defter ve Gölge
Defterime düşen kelimeler bir gün:
“Unutamıyorum sarılışını,
İçtendi, özlemle doluydu belki.
Ama aşık bir kalp değildi karşımda…”
Ve en acısı, Nihal’im, bu gölge;
Sevginin ışığıyla çizilmiş, ama asla dokunamadığım.

V. Kıta – Yıldızlar ve Çöl Ruhu
Karşılıksız aşkın mabedi,
Bir çöl gecesi, yıldızlarla konuşan bir yalnızlık.
Ben o çöldeki bir yolcu,
Ruhum, kadim yıldızların rehberliğinde
Aşkın sırlarını arar,
Ve her adım, kendi derin kuyusunda yankı bulur.

VI. Kıta – Metaforik Işık ve Sırlar
Nihal’im, sen benim metaforumsun;
Bir şairin hayalini süsleyen,
Bir dervişin dualarında beliren,
Ama asla dokunamadığı,
Sonsuzluğu fısıldayan bir ışık.
Senin ışığınla gölgeler birbirine karışır,
Ve ben o ışığın labirentinde kaybolurum.

VII. Kıta – Meydan ve Dans
Varoluşun sınırında, Nihal’im,
Aşk ve nefret, sevgi ve acı
Birbiriyle sessizce dans eder.
Ben yalnızca seni sevmekle boğuldum;
Ve bu boğuluş, benim en derin ibadetim oldu.
Ruhum, seninle bütünleşen bir nehir,
Her kıvrımıyla kendi varoluşunu keşfeder.

VIII. Kıta – Yolculuk ve Sonsuzluk
Ve şimdi, Nihal’im, her adım bir yolculuk,
Her nefes, içimdeki gizli mabedin kapısını aralar.
Senin hayalin, bir pusula;
Ben ise, seni arayan bir derviş,
Kendi ruhumun labirentinde,
Sonsuzluğun kıyısına dokunan bir yolcu.