Bir Romanın En Sessiz Sayfasıydı…
“Güneş bile batarken seni izlemeye doyamamış…
Sen susmuşsun ama ışık seninle konuşuyor,
taş duvarlar bile hayranlıkla susmuş.”
Güneş, altın yaldızlı elleriyle
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta