Neyse... Her neyse... Şiiri - Nesrin Pek ...

İnsanlar yaşayacaklarından korkuyorlar, garanticiler genelde. Oysa neyin garantisi var ki yaşamda?

Kaybetmeyi düşünürsem ne anlamı var kazanmanın,
Yürek sızılarımı kazandıklarımla dindirdim hep.
Kaybetme korkusu olmadan kazanmaya çalıştım.
Hem kendim, hem kazandıklarım değerli oldu;
Ben, benim olanlar ve benimle kalanlar.

Şöyle diyorum: Kırk yılda bir gelenim ben, hiçbir şeyi ertelemem, yaşarım.Yaşadıklarım ve seçimlerim sonuçlarına da katlanırım, yaşadım saymam" MIŞ" gibi yapmayı, başka türlüsünü de bilmedim... Bilmem.

Benden bir tane daha; ben gibi, benim gibi…
Zor yahu, hatta yok gibi.
Hem yazık değil mi insanlara, benden bir tane daha,
Hem dünyayı alt üst etmenin, ne anlamı var şimdi,
Durup dururken, bu saatten sonra değil mi..?
Yok yok böylesi en iyisi,
Allah bilmiş işini.

Hani dağına göre kar verirmiş ya Tanrı; ben hiç çığ altında kalmadım korundum demek ki. Aslında şöyle gönlüme göre bir kar da yağmadı doğrusu, yağar gibi olmuştu bir ara… Geçti, gitti erittim üzerime yağan karları. Erittim, erittim…

Tarih uygun yeri mi buldurmadı, bana mı az geldiler, ben mi fazla geldim?
Neyse… Neyse… Her neyse….

14 Ocak 2012