Neyleyim Şiiri - Gökhan Büyükdağ

Şiirim başlamıyorsa Rahman adınla,
Sensizliğin şiirini neyleyim?
Kalbim atmıyorsa bağışlayan namınla,
Senden habersiz kalbi ben neyleyim?

Görmüyorsa baktığımda varlığını gözlerim,
Kulaklarım sözlerini anlamıyorsa,
Kitabınla dolmuyorsa bom boş hayatım,
Senden gelmeyen cümleyi neyleyim?

Bülbüller ötmüyorsa senin için,
Irmaklar sana doğru çağlamıyorsa,
Güller mis kokunu yaymıyorsa etrafa,
Güllerin dikenini ben neyleyim?

Gök kubbe rahmetini ağlamıyorsa üstüme,
Güneş nurundan ikram etmiyorsa bir avuç,
Baktığımda hatırlatmıyorsa yıldızlar seni,
Neyleyim ayı, güneşi, yıldızı neyleyim?

Bir karıncanın zikrinde bulmuyorsam kendimi,
Bütün analarda hissetmiyorsam şefkatini,
Tanımıyorsam Mevlana’nı, Yunus’unu, Şems’ini,
Neyleyim ben kendimi, bu bedeni neyleyim?

İmkansızlıklar içinde sarılmıyorsam duaya,
Gözyaşlarıyla birlikte kalkmıyorsa elim Sema’ya,
Er meydanında atılmıyorsa Allah, Allah diye nara,
Senin nurunun değmediği şehidi neyleyim?

En büyük aşkla sevmiyorsam Muhammed Mustafa’yı,
Emrin üzere başaramıyorsam dünya denen imtihanı,
Rızan ile geçemiyorsam cennet yolu sıratı,
Senin razı olmadığın cenneti neyleyim?