Neyim Var ki? Şiiri - Mustafa Altuğ Kale

Günlerden bir Ağustos sabahıydı.
Anneannemin o meşhur tütünlü oda kokusu,
Kömürle karışmıştı.
Ben yine yer yatağında,
Kahkaha sesleri ile uyandım.

Dedem her zamanki gibi fıkra anlatıyor,
Yengemle Annem gülüyordu.
Anneannem fıkralara hurafe diyor,
Bi çıtırda sinirleniyordu tabii.

Dayımla Babam da Dedemi dinliyordu.
Daha doğrusu zorla dinletiyordu.
Ben de -uyku sersemi-
Menemenin kokusunu çekerek geliyordum.

Şimdi ne kaldı Mustafa’m, ne gelen var.
Ne giden, artık  herkes yuvadan gidiyor.
Ne güzel gençliğim baharında bitiyor.