Neye yarar Şiiri - Yusuf Şeker

Neye Yarar

Utanma duygunuz bir an ölmüşse,
Hayalî huzurda af neye yarar?
Bedenin nefsine yenik düşmüşse,
Yeşili zümrütten kaf neye yarar?

Yaprak döker ağaç, kuru dal kalır,
Han yıkılır gider, bir tek sal kalır.
Issız yolda, yolcu gider, yol kalır,
İdamda geç kalınmış af neye yarar?

Şu akıl ah çekmek için değildir,
Düşünüp tedbir almak her an iyidir.
Ömür sermayen biter, o çok seridir,
Pişman olup durduğun saf neye yarar?

Geçmişinden kalır birçok hatıra,
Kalemin sahibini çokça hatırla.
Her neyi beğenmeyip yazsan satıra,
Açıp okumadığın zarf neye yarar?

Kör olursa kalp, hakikât silinir,
İçten çürüyen öz, dıştan bilinir.
Vicdan susmuşsa, hesap bilinir,
Mahşerde sorulacak saf neye yarar?

Suskunluk sarmışsa her bir vicdanı,
Çekilmişse kalpten hakkın fermanı,
Hak yerini bulmaz olmuşsa anı,
Son anda dilenen harf neye yarar?

Hak hür yaratmış, nurdan bedeni,
Hırs kul etmesin bu dünyada seni.
Bırak hakikat incitsin, doğru gideni,
Yalanla avuttuğun af neye yarar?

İnce bir sızıysa kalan her yara,
Dökülmüşse ömrün özü toprağa,
Kırılmışsa umut, dönmez bir daha,
Geriye dönülen saf neye yarar?

Gönül ister ki, dertler bitsin huzurla,
Dünya fani, kalır geriye sadece anılarla.
Kendini affetmek, başlar asıl bu yolla,
Geçmişte kaybolan af neye yarar?

Yusuf şeker