Neydi O Gülüşün Öyle Şiiri - Seyrani Göl

Neydi o gülüşün öyle…
Sanki bir güneş doğdu içime,
Geceyle örülmüş kalbime
ilk defa sabah değdi seninle.

Gamzelerin…
Zamanın en sessiz zindanı,
Bir bakışta içimi kilitleyen
usulca kapanan bir kapı gibi.

Hangi düşün içindeyim ben?
Bir umudun doğuşu gibi serin,
Gecenin sabaha bıraktığı
o ürperten, taze sessizlikteyim.

Hangi kelebeğin kanadını giydim ben?
Hangi baharın tenine değdim?
Öyle hafif,
öyle derin ki içimdeki sen.

Neydi o gülüşün öyle…
Bir şarkı mıydı, ezgisi eksik kalan?
Yoksa rüyamda kirpiklerime konup
uyanınca bile unutamadığım zaman?

Kaldım sesinde…
Bir Nisan sabahı kadar taze,
Gülüşünle yeşeren dallarda
bir serçenin titrek kalbi gibiyim.

Kaldım gözlerinde…
İçimi ısıtan yaz güneşiyle değil,
Kışı bile unutturan bir sıcaklıkla.
Bir bakışınla yeniden doğdum sanki.

Sen güldüğünde…
Kalbimde suskun kalan her hece
yeniden konuştu benimle.
Ve o andan beri,
zamanı seninle ölçüyorum ben:
Gülüşünden önce
ve
gülüşünden sonra.
S.GÖL