Nevzat Çelik Şiirleri - Şair Nevzat Çelik

yiğidim yiğit olmasına ya
yanık türkülere vurmayın beni
tutuşur dizelerim sonra
herbiri yıldız kenti halinde

kardeş yıldızlar anamız birdir

sabahın köründe çıkıyorsunuz evden
kaybedilmiş savaşın utancı
sabahın köründe

gölgeniz

ellerimin el olduğunu hatırlatan kolejli kız
gün görmüş bilge tavrıımı yerle bir edip
geliyordun çok parçalı kırarak okulunu
ben senin yaşında genelev hariçtim
gerçi ben senin yaşında
devrime sürekli taliptim

dökerek
bütün yapraklarımı
tenhasında oturulmayan
bir ağaç gibi geldim
ne rüzgar ne de bir meze
bana rakı ver şef

duvar duvar duvar
sana ne desem ki ah
incitmeden gözlerini mahkûmun
her taşını kırmalı bir bir
gerisi laf-ü güzaf

düştüğünüzde çok şeyden ırak bir daha yaşayamayacaksınız çok şeyi
tutamayacaksınız kolundan kısa pantolonlu bilya çağında bir çocuğu
coşamayacaksınız bir kızın eteklerinde oyun rüzgârı uçurmasından
bir daha hiç kalkamayacaksınız belki demir kaşıklı beyaz bir sofradan
ve kanınız kaynasa da deli yalnız düşlerinizde tadacaksınız sevişmeyi
ama

biz olmasak açlık biz olmasak ölüm.. dediler
seni kapkara bir çarşaf gibi yere serdiler

sevildikçe güzeldin öpüldükçe güzelim kız
kızoğlankız olmadın mı şimdi daha duldasız

senin bu ankaralı haline inat
boğaziçi köprüsünü götürüp assam
bir kartpostal gibi ortasına kızılay'ın
sadece trafik mi
bütün ezberi karışırdı ankara'nın

yil dört mevsim on iki ay
yil üçyüzaltmisbes gün
olur olmaz yerinde
gecenin ve gündüzün
tenimde uyaniyor senin
çiglik çigliga tenin

Müebbet Türküsü

1

önce kol sonra sürgü sonra anahtar açılır kapı
itilirim sırtımdan ben ebedi kiracı kesilmiş hükmüm