Nesrin Göçmen Şiirleri - Şair Nesrin Göçmen

Bir şeyleri değiştirme çabasındaydım.
İsteğim yazgının kirli, kara yazılarını biraz renklendirmekti.
Olmadı sevdiğim, olmadı....
Eskiden kendime sözüm geçerdi,
şimdi kimseye anlatamadığım gibi,
kendime de geçmez oldu.

Düşler hareminde ayağı kaydı
Burnunun üstüne düştü bir şair
Sert taşa çarpınca kafası aydı
Vardığı yerlere şaştı bu şair
.
Yalanla, yanlışla, iftira ile

Yinelenen hata bağış beklemez
Birleşmek yeniden çok uzak size
Zedelenmiş güven inanç eklemez
Sevmenin bedeli kör tuzak size
.
Eksilen bedenler yamanır sanma

Avuçlarda biriken zehri
Yoktur akıtacak bir sunak
Ay ışığında çıplak bedeni
Bulunmaz saracak gümüş bir pelerin

Kızçiçeklerinin solduğu

Usanmadan,
Tekrar, tekrar,
Usûlsüzce okunan,
Bir sevda kitabı
*
Usuma takıldı

Samanyolunda,
Güneşi sen olan,
bir güneş sistemiydin sen.
Bense,
hüzün atmosferine bürünen,
senin çekim gücüne kapılmış,

Sorgular avuçlardaki ruhlar
Yanıtsız bir oyunu
Yitik yaşamın eşiğinde

Fallardan kalan izler ki
Ahşaptan danteller örer

Geri alamıyor, bulamıyorum gönlümü.
Ansızın aldın, kaçtın benden.
Kapkaçcı mısın, hırsız mısın yoksa sen?
Ben Yaradan'ın bir garip kulu, ben sevda vurgunu,
ben güz yağmuru, ben yazgı dargınıyım...
Her gün sevda rüzgarında savrulan,

Büyüğü saymayı
Doğruda kaymayı
Sevgide yaymayı
Öğretenimsin sen
.
Bedelsiz sevmeyi

Ne gece umrumda, ne de yergiler,
Hurda kalemimle, sorarım seni...
Ayıksız yürekten, taşan sevgide,
Övünç, onur duyar, ararım seni...
.
Çiçekler imrenir, vardığım düşe,