Hatice: “Babanız içerde şiir yazıyor
diye, çocuklarımı sessiz ağlattım ben.
Şimdi anlıyorum bazı gidişlerin
neden ayrılık olmadığını.
Bir ayrılığın olacağını bilerek
Uçsuz bucaksız bir sensizlikti
Yağmurlar ardındaki yalnızlığım.
Titrer düşlerim,
Islanır resimlerde kalan
Anılar iklimim.
Suskun zemheri bir gecenin,
"Ey saklı bahçemin nadide çiçeği,
Dokunmaya kıyamadığım, izlemeye doyamadığım efsunlu mabedim.
Biliyorum, bir gün bahar senden, sen de benden vazgeçeceksin!"
Sustuğum şeyler var,
hiç konuşamadıklarım.
İçinde kaybolduğum şehirler
ve içimde kaybolup giden insanlar var.
⋇⊶⊰⊱⊷⋇
Bir süre sonra kendi kendine
Ben ne yaralar aldım,
Her yara biraz daha güçlendirdi beni.
Her gözyaşı bir zırh ördü tenime,
Her kırık kalp, bir güç kattı yüreğime.
Ben ne yangınlar gördüm,
Adını,
Harf harf yağmur damlalarına yazdım,
Toprağa baktığımda seni heceleyeyim diye.
Resmini,
Kare kare dağların zirvelerine çizdim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!