Seni duymayı,
Seni görmeyi,
Seni hissetmek istiyorum!
Ama uzaktan uzağa değil...
Gözlerini gözlerimde görmek,
Seni Kaybetmeye Hazırlanırken!
･::･｡･::･
Şimdi seni kaybetmeye başlıyorum,
Git! Git de biraz nefes alayım.
Seni Kimler Aldı
Rüzgâr esiyor sessizce, adını fısıldıyor gece,
Bir zamanlar elimdeydin, şimdi düşsün mü hece hece?
Yıldızlar bile soruyor, "Nerede o eski yâr?" diye,
Seni kimler aldı benden, kim baktı gözlerine?
Sen yoksun ya yanımda!
Kuşların sesleri sabaha karışamaz oldu,
Rüzgarın uğultusu kesilir oldu,
Sessizlik içime çöker oldu,
Hunarca yüreğime söver oldu.
Sessizliği Seçiyorum !
Söylenecek çok şey var aslında,
Ama ben sessizliği seçiyorum.
Belki de hayallerimin,
En sevdiklerim tarafından elimden alınmış olmasıdır sebebi.
"Dalgalar, denizin sessiz nefesleri gibidir; kimi zaman huzur, kimi zaman fırtına taşır insana."
Zaman geçmiyor diyemem artık,
Geçiyor... ama geçerken de iz bırakıyor.
Her saat bir yara açıyor sanki,
Adını andığımda biraz daha kanıyorum.
Bir gün dönersin diye
"Çiçekler, geçmiş sevgililerin sessiz yadigârıdır; kuruyan her yaprak bir veda, filizlenen her dal bir umut taşır. Zaman geçtikçe, bazı çiçekler anılarla solarken, bazıları da yeni başlangıçlara ilham olur."
Sevgi neydi?
Sevgi emekti!
Sevgi, bir çift gözde kendini bulmaktı.
Aynı yolda yürümek, aynı hayale inanmaktı.
Rüzgâra karşı durmak, fırtınaya meydan okumaktı.
Suskunluklarımda boğulurum!
Yine hasretinin kollarında hapsolurum.
Kirpiklerime sarılan sensizlik gözyaşları,
çaresiz bedenimi özlem ateşinde yakar durur.
Seni düşlerim, en sessiz gecelerimde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!