Neşenin Şiiri Şiiri - Aysude Gül

Hüzün çöker sessiz, bir akşam vakti,
Kalpte iz bırakır, nakış, nakış.
Yollar uzar yine, gidilen belirsiz,
Kader fısıldar kulağına sessiz, sessiz.
Bir damla gözyaşı süzülür yanağa,
Düşerken içini derinden sızlatır.
Kırılan hayaller rüzgâra karışır,
Bahtında ne varsa, kader yazmıştır.

Yol bellidir, çizilmiş baştan,
Ağlarken gülmeyi de öğretir zaman.
Ama umut saklıdır her hüznün içinde,
Karanlık biter, masumiyet gelince.
Sabırla öğrenir insan kaderini,
Yürekte izi kalır geçen zamanın.
Sonra güneş doğar usulca,
Umut filizlenir baharın ardından.

Her yeni gün, bir hatıra bırakır,
Zamanın gücüyle yavaşça silinir.
Bir çiçek, açarken solgun bir dalda,
Umudu yeşertir, karanlıkta.
Bir umut rüzgarı eser içimde,
Kırılan kalp yeniden canlanır.
Ve her yaşanan hüzün, içinde bir sır taşır,
Uyanan her sabah, acıdan arınır.

Düşler, gökyüzünde süzülen kuşlar gibi,
Özgürce uçar, umutla dolu.
Yolculuk uzun, ama sonunda bulur,
Her kayıp, bir anlam taşır,
Fakat insan, sabırla öğrenir her şeyi,
Kalp gün geçtikçe daha da büyür.
Gecenin karanlıkları, bir anı olur,
Sabahın ışığına doğru bir yol açar.

Ve baharın içinde, rengarenk çiçekler,
Gönülleri sarar, sevda büyütür.
Zamanla olgunlaşan umut, güzellik taşır,
Ve her yolda bir mutluluk doğar.
Bir fırtına gibi geçer zaman,
Kırık kalp, sonunda bir şarkı söyler.
Ve dünya, her sabah daha da parlak olur,
İçimizdeki huzur, her yere yayılır.
Sessizliğin içinde bir melodi başlar.
Her acı, bir şarkının notası gibi,
Ve her kaybolan şey, en güzel anı olur.

Kalbinize dokunacak insanlar çıksın karşınıza umut her daim vardır.