Nergis kokulu kadınım Şiiri - İhsan Yılmaz

Mergis kokulu kadınım

Nergis kokulu kadınım,
gönlümün baharında açan çiçek,
yaralı bir gül gibi nazlı,
bir o kadar da dimdik, cesur ve gerçek.
Gözlerinde sabah yorgunluğu,
ellerinde hayatın izleri.
Bir çocuğun elinden tutar gibi
tutunur umuda, düşlere, sessiz dizelere.
Kovası kırık ama yüreği dolu,
çocuğuyla kurar her sabahı.
Yalnızlıkla yoğrulmuş gecelerinde
bir parça sevgiyle ısınır yarını.
O en çok nergisleri sever,
baharı bekleyen sabırlı toprak gibi.
Sevilmeye susamış kalbiyle
bir bakışa ömrünü sığdırır belki.
Ey nergis kokulu kadınım,
senin gülüşünle yeşerir dünya.
Yaralı ama yılmayan kalbinle
şiir olur her adımın bana.

Nisan /2025