Nereye gidiyoruz, bilen var mı?
Her geçen gün
Daha bir hızlı, yer değişmelerimiz,
Işık hızına erişebilecekmiyiz…
Seslerimiz, daha uzaklardan duyulur oldu şimdi
Gözlerimiz dijital ortamlardan bakıyor hayata
Maddenin soğuk yüzü her yerimize işledi,
Teknoloji bizi bizden uzaklaştırıyor; beyler ve bayanlar…
Nerede o eski sohbetler
Dostluklar, nerede
O eski sevinçler…
Ben hatırlıyorum
Bizim mahallade
Eskiden, daha az insan varken
Akşamlar bu kadar da sessiz değildi …
Sevinç çığlıklarını evlerimize mi götürdük
Nerede kağıt, kalem, mürekkep
Gitgide soğuyor bu dünya
Ne derseniz deyin
İklimler ısınır gibi görünsede
Kutuplarda buzlar erisede
Daha bir uzaktan seviyoruz artık
İsimsiz dostluklar
Bir kelimeye duyulan aşklar,
Seslerimizle sevişir olduk,
Mutluluklarımız,
Sevinçlerimiz
Neredeyse herşeyimiz
Makinelereden, kablolardan, dijital ortamlardan
Akıyor artık sevdiklerimize,
Ve şimdi teknoloji bir nimet midir?
Diye soruyorum hep kendi kendime…
Hey ahali bilen varmı?
Nereye gidiyor, bu tren…
Kayıt Tarihi : 30.1.2007 11:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Şehirleşme, bürokrasi ve teknoloji insanı öğüten bir değirmendir.
İnsan doğal yapısında özgürlüğünü medeniyetin sınırları içinde kaybeder.
Çalışmanız bu anlamda harikaydı.
TÜM YORUMLAR (1)