Yeniden doğan kadın Şiiri - Okan Kurdoğlu

Bir kadına yazılmış şiirdi bu
Tepeden tırnağa kavgaya kök salmış bir kadına
Gökgürültüsünden kopmuş kadına
Geceye çiğ
Yeryüzüne gökkuşağı döken kadına
Ve o kadın
Dansla karşıladı zulümle gelen korkuyu
İçindeki ateşe seslendi
Üstünde büyüyen sonbahara bakarken
Uçurdu kuşları ölümsüz öykülere
Şimdi yeniden doğulur dedi
Ait olduğu toprağa yağdı
Çünkü sokağa çıkma yasağının
Şiddetine dökülmüş bir öfkeydi yaşam
İçeride dışarıda gidiyordu irin
Rüzgara kapılmış kuşların şaşkınlığı yüzünde
düşler vardı karanlığı kuşatan sessiz derin
Ve Tanrıların körle sevişmeye hazırdı
Yemin etmişlerdi
Ormanı ağaçsız
Dereleri balıksız
Canlıları nefessiz bırakmaya
Yemin etmişlerdi
Çıkardı tütünü tanrı sarar gibi sardı
Baktı uzağa tüm tanrılar sürgünde
Baktı yarına
Sigarasını yaktı çayını yudumladı
Sonra
Düşündü
Bin kalbi vardı
Ormana verdi
Suya verdi
Toprağa verdi
Yeşil sesi ile aktı çığlıklara
O zaman yeniden doğulur dedi
Aldı kavgasını dantel gibi işledi hayallerine
Tarihin en puşt yerinde uçuşan Brütüsler
çoğalmış hançeri doymaktayken kanla
Saltanatın soytarı pazarında satılan cennet
Kapımızdan geçen zulmü örtmüştu
Sustu
Canlılar katliamlarda toprağa parçalanmış gölgeler bırakarak gidiyordu tadı yaşamın
Kendini yırtarken gökyüzü
Demir kapılar kapanıyordu
Ölü toprağı döken apoletli adamlar
Yemin etmişlerdi
Siyanürle dünyayı öğütmeğe
Kapisre deresi uçuşan rezalet
Filistini resmediyordu çarşaf gibi tuvale
Kölelik ana rahminde başlarken
uzatıp giden suskunluk parçalıyordu kendini
Susmak ölmektir diyerek
Bana ne dedi ademin günahından
bastı gerilla izlerini ölüm korkusuna
doğmanın tam zamanı diyerek
Korkunç karanlıklara biledi haziran yüklü çığlığı
serdi mavzerin ağzına örgütlü sokakları
Sonra
Sonra
Topraktan yaratıldığını düşünenlere baktı
direnişlerde tutuşan sesimiz sağılıyor
Toprak katliamlarında ölmüş anılar geçiyor analarımızın
Siz neredesiniz her yerde kan damlatan sessizlik
Hani çarmıha gerilmeyi unutan adem nerde
Sesimiz nerde
Sonra
Sonraaa
Toprağa türküler söyledi
Dere bizim deremiz
Dağlar bizim dağımız
Rüya bizim rüyamız
Çağ bizim çağımız
Yedirmeyiz sizin doymaz karnınız
Gece kendine gebeydi artık
Ve o an yeniden doğulur dedi ve doğdu güvercinlere sarıldı kanat kanat
ağaca sarıldı kök kök
Suya sarıldı nefes nefes
Tuttu elini tabiat ananın
Ve verdi doğurganliğini tabiat anaya
Ellerinde her canlıdan bir gülüş kanatlandı
İste o zaman yeniden doğulur dedi
Bedene yazılmış umutla...ve doğdu